دربارهی اینکه چطور مردم کویرنشین با فرسایش خاک و تبدیل شدن خاک کشاورزی به شورهزار دستوپنجه نرم میکنند. «کویرها یا باتلاقهای نمک گودترین نقطهی حوزهی آبریز است. این گودالها آبهای منطقه را به سمت خود میکشد. آب در مسیر نمک موجود در خاک را حل میکند و به مرکز گودال میبرد. آفتاب آب را تبخیر میکند، نمک باقی میماند. کویرها و شورهزارها به وجود میآیند. در اطراف باتلاق نمکها گیاهان مقاوم به شوری میروید. اگر پوشش گیاهی نابود شود آبی که به سمت مرکز کویر میرود زودتر میخشکد و دامنهی شورهزار گسترش مییابد.»
کاریز، فرسایش و انسان عنوان قسمت چهارم مجموعهی مستند «آب و آبیاری سنتی در ایران» است. این مجموعه به بررسی پدیدهی کاریز در ایران به عنوان «یک منظومه»، یک نظامِ زندگی میپردازد که چگونه زندگی در حول نظام کاریز در گردش است و با نابودی آن، نظام یک زندگی از هم میپاشد.
مجموعهی آب و آبیاری سنتی در ایران: «کاریز، مبارزه با بیابان»، «کاریز، تداوم حیات»، «کاریز، پیمایش آب»، و کاریز، فرسایش و انسان
سال ساخت | ۱۳۶۳ |
مدت زمان | ۴۵ دقیقه |
کارگردان | محمدرضا مقدسیان |
تهیهکننده | ابراهیم حسنخانی |
به سفارش | گروه فرهنگ، ادب و هنر شبکه یک |
تهیهشده در | صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران |
پژوهشگر | سهراب فرسیو |
نویسندهی گفتار | سهراب فرسیو |
فیلمبردار | فرهاد صبا |
تدوینگر | پریچهر ممتحن |
صدابردار | محمود سماکباشی، پرویز آبنار |
صداگذار | تدوین صدا پریچهر ممتحن |
گوینده | ایرج رضائی |
موضوع | محیطزیست، آب، قنات |
محل فیلمبرداری | جندق، خور و بیابانک |