«مکرمه قنبری» شصت‌ساله و مادر ده فرزند، اهل روستای دریکنده که بدون هیچ پیشینه‌‌ی آموزشی به نقاشی روی‌آورده. جوانی او در دوره‌ی ارباب-رعیتی گذشته و با این که شوهر مرحومش ارباب ده بوده، مکرمه هیچ‌گاه از انتقاد از روابط ارباب-رعیتی دست برنداشته. نقاشی‌کردن برای مکرمه پاسخ به نیازی غیر قابل مهار است. او خاطرات و رویاهای خود را نقاشی‌ می‌کند و در نقاشی‌هایش به رابطه‌ی ارباب و رعیت، انسان و خدا و مرد و زن توجه ویژه‌ای دارد.