«آقا سیدعلی میرزا» در خرابه‌های ارگ طبس به تنهایی زندگی می‌کند. او به بچه‌هایی که گاه برای بازی و تماشا دورش جمع می‌شوند؛ الفبا یاد می‌دهد. برای بچه‌ها «پ» مثل پدرسگ است. او به بچه‌ها سنگ می‌اندازد، همه پراکنده می‌شوند. اما «محمد» می‌ماند و پ مثل پلیکان را می‌گوید. آقا سیدعلی که نمی‌داند پلیکان چیست از خرابه‌ها بیرون می‌آید و با محمد به باغ گلشن می‌رود تا پلیکان‌ها را از نزدیک ببیند.

آقا سیدعلی میرزا که به او آسدعلی می‌گفتند در طبس شناخته شده بود. در «من پدرسگ نیستم،‌ من دیوونه نیستم! درباره‌ی زندگی تراژیک بازیگر پ مثل پلیکان» نوشته‌ی قاسم فتحی، درباره‌ی او بخوانید.