«احمد نادعلیان» با حک‌کردن نقشِ ماهی بر سنگ‌های بسترِ رودخانه؛ خاطره‌ی آب و ماهی را در رودخانه‌ای که دیگر پاکیزه و پر از ماهی نیست؛ زنده نگه می‌دارد.